پرده های قلب
قلب یک عضو عضلانی است که در کیسة فیبروزی بنام پریکاردیوم قرار دارد و در سینه جای گرفته است . فاصلة باریک بین قلب و پردة پریکاردیوم را مایعی آبکی پر می کند که به عنوان لابریکانت (لغزنده کننده) جهت حرکت قلب عمل می کند.
دیواره های قلب به طور عمده از سلولهای عضلة قلبی تشکیل شده و در اصطلاح میوکاردیوم نامیده می شود. سطح داخلی دیواره های قلب که در تماس با خون است، بوسیلة یک لایة نازک از سلول ها بنام اندوتلیال پوشیده می شود که در اصطلاح اندوتلیوم نامیده می شود (این لایة پوششی نه تنها سطح داخل قلب بلکه سطح داخلی تمام عروق را می پوشاند).
خارجی ترین لایه قلب، لایه پریکارد یا اپی کارد می باشد . اطراف قلب را دو لایه لیفی (fibrous membrain ) و سروزی ( serouse) پوشانده است .
الف : لایه لیفی (fibrous membrain)- لایه ای است که از بیرون قلب را به طور کامل در برگرفته است و به وسیله همین لایه با اعضای دیگر مجاورت دارد .
ب: لایه سروزی (serouse) :از دو لایه داخلی یا پریکارداحشایی (visceral) و لایه خارجی یا پریکارد جداری (parietal) تشکیل شده است. پریکارداحشایی به عضله قلب می چسبد و جزء دیواره قلب محسوب می شود. پریکارد جداری روی پریکارداحشایی قرار دارد و در تمام قلب تا چندین سانتی متر بر روی عروق بزرگ ادامه می یابد. بطوریکه از قدام به زایده گزیفوئید از خلف به ستون مهره ها و از پایین به دیافراگم وصل می شود .
بین دو لایه احشایی و جداری فضای پریکارد قرار دارد که حدود ۱۰ تا ۲۰ میلی لیتر مایع پریکارد که مایع شفاف است قرار دارد.
عملکرد لایه پریکارد (لایه خارجی) قلب
- از اصطکاک قلب با دنده ها و دیافراگم کاسته می شود
- مانند پوششی سطح قلب را محافظت می کند .
- از بیش از حد بزرگ شدن قلب جلوگیری می کند .
منبع: فایل آناتومی قلب
