قفسه سینه
وَمَا اشْتَمَلَ عَلیْهِ تامُورُ صَدْرى
و آنچه در برگرفته آن را قفسه سینه ام
قفسه سینه یک محفظه استخوانی-غضروفی قابل ارتجاع است که به شکل مخروط ناقص بوده و جایگاه قرارگیری و محافظت قلب، ریه‌ها، مری و نای است و از مهره‌ها، دنده‌ها و جناغ سینه، تشکیل شده‌است.
قفسه سینه به شکل مخروط ناقص می‌باشد که قاعده و راس مایل دارد و قسمت باریک آن در بالا می‌باشد؛ ولی این باریکی توسط کمربند شاخه‌ای (Shoulder girdle) و عضلات متصل به آن پوشیده شده‌است.
قفسه سینه از جلوتر توسط جناغ و غضروف‌های دنده ای، در طرفین توسط دنده‌ها و در پشت توسط دوازده مهره سینه ای تشکیل می‌گردد. این فضا دارای دهانه ورودی (Inlet) و دهانه خروجی (Outlet) می‌باشد که دهانه ورودی آن از دنده اول و غضروف آن در طرفین، دسته (Manubrium) استخوان جناغ در جلو و مهره اول سینه ای در عقب تشکیل شده و به طرف جلو شیب دارد. این دهانه کلیوی شکل بوده و قطر عرضی آن ۱۰ و قطر جلویی پشتی آن پنج سانتی‌متر می‌باشد.
قلب یا دل یا گِش[۱][۲] نوعی عضو عضلانی در انسان‌ها و دیگر حیوانات است که خون را از طریق رگ خونی در دستگاه گردش خون به گردش درمی‌آورد.[۳] خون اکسیژن و مواد غذایی لازم را برای بدن مهیا می‌سازد و همچنین به از بین رفتن مواد زائد ناشی از متابولیسم (سوخت و ساز بدن) کمک می‌کند.
قلب انسان به‌طور متوسط حدود ۷۵ بار در دقیقه می‌تپد. قلب انسان بین دو شُش در بدن قرار دارد و به گونه‌ای قرار گرفته‌است که رأس آن متمایل به سمت چپ و پایین قرار می‌گیرد. هر ضربان قلب حدود هشت دهم ثانیه زمان می‌خواهد که این زمان شامل ۰٫۱ ثانیه انقباض دهلیزها، ۰٫۳ ثانیه انقباض بطن‌ها و ۰٫۴ ثانیه استراحت قلب می‌باشد. بافت قلب نیز هم‌چون دیگر بافت‌های بدن نیاز به تغذیه دارد که تغذیهٔ قلب برعهدهٔ عروق کرونری (تاجی) می‌باشد.[۴] قلب در فضای میانی میان‌سینه در سینه قرار دارد.[۵]
ریه، شُش یا جگر سفید یکی از اعضای دستگاه تنفس در بعضی جانوران است. شش در قفسه سینه و روی پردهٔ ماهیچه ای دیافراگم قرار دارد شش سمت چپ به دلیل مجاورت با قلب از شش سمت راست قدری کوچکتر است. شش حالتی اسفنج گونه دارد به دلیل اینکه بیشتر آن را کیسه‌های هوایی فرا گرفته این کیسه‌ها به شش ساختاری اسفنج گونه می‌دهند. ششها قابلیت ارتجاعی دارند.
در ششها گلبول‌های قرمز خون اکسیژن را دریافت می‌کنند و به سایر سلول‌های بدن می‌رسانند. ریه‌ها به شکل نیمه مخروطی هستند و قسمت‌های طرفی حفره سینه را پر می‌کنند. هرکدام از آنها در داخل یکی از کیسه‌های جنب جای گرفته‌اند. قاعده ریه‌ها روی پرده دیافراگم (عضله‌ای که حفره سینه و حفره شکم را از هم جدا می‌کند) قرار گرفته و قله ریه‌ها مجاور دنده اول است. ریه کودکان صورتی رنگ است ولی ریه بزرگسالان به علت ذرات خارجی مثل دود و غبار وارد شده از راهِ تنفس خاکستری رنگ می‌باشد.
ریه راست از ۳ قطعه (لوب) و ریه چپ از ۲ قطعه (لوب) تشکیل شده‌است. ریه راست کوتاه و قطور، و ریه چپ باریک و بلند است. نایژک‌ها در ریه‌ها به گویچه‌های هوایی کوچکی به نام آلوئول ختم می‌شوند. آلوئول‌ها دارای مویرگ‌های فراوانی هستند و تعویض اکسیژن هوا با دی‌اکسید کربن خون داخل این حفره‌ها انجام می‌شود. به نام‌های ریه راست و چپ که هر ریه از دو یا سه لوب تشکیل شده‌است. هوا از طریق نای و نایژه وارد ریه می‌شود. خون از طریق شریانهای ریوی وارد شش شده و از طریق ورید ریوی خون اکسیژن دار خارج می‌شود. شش دارای ماهیچه نمی‌باشد بلکه این ماهیچه‌های قفسه ی سینه است که شش را می‌پوشاند. پرده دیافراید در کارکرد آن مؤثر است.
یکی از نکات جالب در مورد عملکرد ریه، آه کشیدن است. مطالعات جدید
نشان می‌دهد، آه کشیدن غیرارادی هنگام تنفس، یک واکنش مهم برای حفظ زندگی و
بهبود عملکرد ریه است.[۱]
مِری یا سُرخ‌نای (به انگلیسی آمریکایی: Esophagus) و (به انگلیسی بریتانیایی (/ɪˈsɒfəɡəs/), oesophagus) عضوی در بدن مهره‌داران است که به صورت لوله‌ای عضلانی کار رساندن غذا از حلق به معده را به عهده دارد. این لوله ۲۵ سانتی‌متر طول دارد و بیش‌ترین قسمت آن در قفسه سینه قرار دارد. این مجرا از انتهای تحتانی حلق در محازات مهره ششم گردنی آغاز و در محازات مهره دهم سینه‌ای وارد فضای شکمی می‌شود.[۲] مری در قسمت جلو با سطح پشتی لوب چپ کبد و در عقب با دیافراگم مجاورت دارد.
مری حلق را به معده متصل می‌کند این اتصال از راه سوراخی که توسط این لوله در دیافراگم ایجاد شده برقرار می‌شود و غذا از این طریق از حلق به معده راه می‌یابد. انتقال غذا از راه مری با کمک انقباضات موج‌مانندی که انقباضات کرم‌وار یا حرکات لوله گوارش نامیده می‌شود، انجام می‌شود.
دیوارهٔ مری از مجرا به بیرون؛ از غشاء مخاطی، پیش غشاء مخاطی، لایه عضلانی و بافت‌های همبند تشکیل شده‌است.
در انتهای زیرین مری ماهیچه‌ای صاف و حلقوی وجود دارد که از دیدگاه فیزیولوژیکی مانند یک دریچه عمل می‌کند. هنگامی که این ماهیچه در حالت استراحت قرار دارد غذا از مری به معده انتقال می‌یابد اما در حالت انقباض از ورود مواد درون معده به مری جلوگیری می‌کند.[۳]
در انسان یک سوم فوقانی مری از جنس عضلات مخطط و بخش تحتانی آن از جنس عضلات صاف است.
نای (به انگلیسی: trachea) اندامی لوله مانند در دستگاه تنفسی است که از انتهای حنجره آغاز و به نایژه‌ها (برونکوس‌های اصلی) ختم می‌شود. این عضو حدود ۱۲ سانتی‌متر طول و ۲ سانتی‌متر قطر دارد.[۱] در طول نای ۱۶ تا ۲۰ قطعه غضروفی C شکل وجود دارد. نای وظیفه انتقال هوا را به درون ششها برعهده دارد و سطح داخلی آن به وسیلهٔ بافت مطبق کاذب منشوری مژه‌دار پوشیده شده‌است.
- در جلوی نای و در قسمت بالایی، غده تیروئید و در قسمت پایین، شریان براکیوسفالیک و ورید براکیوسفالیک چپ قرار می‌گیرند.
(https://fa.wikipedia.org)
